Imagjinonte hijet që bënin zhvarrimin në dritën e hënës. Dëshmitarët rrëfenin me zë të ulët, tregonin dhe stepeshin, merrnin frymë thellë, pastaj vazhdonin. Me sytë e çapëlyer dukeshin sikur kishin parë djallin, duart u dridheshin, e përjetonin për herë të dytë a të tretë natën kur i ngarkonin kufomat me nxitim.Grupi që kërkonte varret dëgjonte në heshtje, rrallë i pyesnin dëshmitarët. Përkthyesi kujtohej pas një kohe se duhej të përkthente. Dikur dëshmitari heshtte. Heshtnin edhe të tjerët. Nuk i bënin asnjë pyetje, nuk i kërkonin sqarime."Hijet zhvarrosnin kufoma në errësirë a në dritën e hënës, i ngarkonin në kamionë-frigoriferë dhe me po atë heshtje vazhdonin drejt veriut, Serbisë. Kamionët-frigoriferë qarkullonin natën pa drita, nga frika e avionëve të NATO-s", tregonin dëshmitarët. Ata ishin vetëm shoferë a përcjellës të kontingjentit të kufomave që i bartnin nga jugu në veri.Milena futej gjithnjë e më shumë në jetën e tij. Ajo heshtte me orë, nuk e pyeste për asgjë. Familja nuk futej në biseda, si të mos ishte. Një ditë i tha si e përhumbur:- Jam më e ngatërruar se kurrë më parë. Nuk e di, bëra mirë që erdha apo nuk duhej të vija? Brengën dhe dyshimin nuk i hoqa.- Do të të mbetej peng sikur të mos e provoje, e qetësoi ai.- Kishte të drejtë ushtaraku, miku yt. Ne jetonim në iluzione, ia bënim qejfin vetes për çdo gjë, edhe për ushtrinë tonë. I mbyllnim sytë para së vërtetës. Për policinë dhe rezervistët e dinim se si silleshin, policët i rekrutonin edhe nga gjiri i kriminelëve, të burgosurve dhe narkomanëve, por për ushtrinë krijuam mit. Edhe ushtarët rezervistë ishin familjarë të devotshëm e prindër të mirë, por u bënë bisha, përdhunuan edhe moshataret e të bijave. Braktisën familjet e tyre dhe shkatërronin familje të tjera.Dëshira për të rrëfyer i erdhi ashtu si kur e mbërthente melankolia e heshtjes. Ajo tregonte se që nga fillimi kishte dyshuar në vërtetësinë e vdekjes së djalit.

MURI I HESHTJES

Sot qytetarët e Kosovës do të ndahen nga Presidenti tyre, nga njeriu të cilit i besuan fatin e vet, ashtu si hebrenjtë ia besuan Moisiut fatin e tyre. Adhurimi dhe zia që ka pllakosur Kosovën dhe mbarë shqiptarët në të gjithë botën, do të mund të krahasoheshin në përmasat përkatëse me vdekjen e Papës. Këto pesë ditë kanë qenë një dëshmi e sinqertë e përmasave të popullaritetit të liderit të Kosovës, ashtu sikurse kane qene ditet e hipokrizisë ndaj figurës së këtij personaliteti pa te dytë në jetën shqiptare, në historinë shqiptare të mbushur me heronj, me trima mbi trima, me epike dhe legjenda. Hipokritë ndaj Rugovës kanë qenë së pari të gjithë kundërshtarët e tij në Kosovë, të cilët në median shqiptare dhe kosovare, nëpër dyert e ambasadave apo nëpër kafenetë e Prishtinës, nuk kanë lënë gjë pa shpifur, nuk kanë lënë gjë pa transformuar, nuk kanë lëne tekst pa nxjerrë jashtë kontekstit ne veprimtarinë dhe jetën e Rugovës, Aq sa e futën Rugoven në të gjitha llojet e rrjeteve apo nenrrjeteve të UDB se", aq sa e poshtëruan moralisht deri në - "e la vjehrrën në meshiren e bombardimeve serbe në Kosovë, dhe vete iku në Itali. Të tjera thagma si keto mund te gjesh pafund gjithandej nepër luftëra politike apo jopolitike. Dhe janë ne te drejten e tyre, kanë qenë në të drejtën e tyre që të përdorin të gjitha mjetet kunder kundërshtarit të tyre politik, Rugovës, cili ka mundur sistematikisht pa renë kurrë në të njëjtat nivele e mjete, pa rene kurrë në të njëjtat metoda si kundërshtarët e vet. Por, të pakten, mund të kishin kursyer gjithë këtë hipokrizi dhe veneracion keto dite te zisë ndaj Rugoves, të paktën të kishin kursyer vleresimet, epitetet apo hiperbolat për të njëjtin njeri, për të cilin nuk kishin lënë gjë pa thene me heret. Ne te njejtën pozitë ndodhen dhe socialistet shqiptare, apo disa figura e grupime, te cilet gjate gjithe ketyre viteve e kanë shenjestruar Rugovën si "tradhtarin e çështjes kosovare, si "tradhtarin e çështjes kombëtare. Sidomos në ditët më të rënda për Kosoven, në periudhën e viteve 1998 1999, kur Rugova ishte një udhëheqës pa popull, një udhëheqës me njerez që regjimi serb i kishte degdisur nëpër botë. Përjashto shkrimtarin Dritëro Agolli, qe kerkoi ndjese publike që nuk e kishte kuptuar Rugovën në kohën e tij, të tjerët janë futur se njejtes linje hipokrizie ndaj Rugoves, ne diten e tij te mbrame. Jo se nje figure e tille si Rugova nuk mban dot te tilla kontraversione, edhe ne ditet e tij te fundit mbi kete dhe. Por ndoshta, me pak hipokrizi do të ishte më e lehtë ne keto dite zie per Rugoven.

Lista e librave të autorit Gani Mehmetaj

MURI I HESHTJES

Rugoven, Si E Kam Njohur

Zogjte E Qyqes

Lufta E Pengjeve

MURI I HESHTJES

Rugoven, Si E Kam Njohur

Zogjte E Qyqes

Lufta E Pengjeve