KOMENT MBI PROCEDUREN PENALE

KUSHTETUTA E REPUBLIKES SE SHQIPERISE

E DREJTA E AUTORIT NE SHQIPERI

“Dorëshkrimet ekonomiko-filozofike të vitit 1844” u shkruan kur Marksi ishte i ri, gjatë qëndrimit të tij në Paris në vitet 1843-1845, një periudhë vendimtare në formimin dhe veprën e tij të mëvonshme. “Dorëshkrimet” ndërkaq u bënë të njohura për publikun vetëm thuajse një shekull më pas (1933), botuar në fillim në Bashkimin Sovjetik, mandej në Europë.“Dorëshkrimet” përmbajnë një kritikë të ekonomisë politike klasike, një shqyrtim të komunizmit dhe pronës private, një analizë të filozofisë ekonomiko-politike të Hegelit, ndikuar veçanërisht nga kritika që Fojerbahu i bën këtij të fundit. Marksi analizon aspekte të marrëdhënieve mes pronës private dhe punës, punëtorit dhe produkti të punës së tij, çka, ndër të tjera, e shpie në ripërkufizimin – origjinal dhe tepër me rëndësi – të konceptit kyç të kritikës së shoqërisë kapitaliste: atë të tëhuajësimit të individit.Si vepër që i paraprin “pjekjes” së mendimit të Marksit (thyerjes përfundimtare me idealizmin gjerman dhe me gjithë filozofinë e mëhershme), sidomos krahasuar me Marksin e kanonizuar para luftërave botërore, botimi i “Dorëshkrimeve” solli rigjallërim të interpretimeve të filozofisë marksiste, duke shkaktuar debate të shumta e duke ndikuar vendosmërisht të gjitha rrymat e marksizmit të shekullit XX.

DORESHKRIMET EKONOMIKO-FILOZOFIKE

SEKRETE TE VOGLA PROFESIONALE une besoj

Kodi Civil i Mbretërisë Shqiptare, miratuar më 1 prill 1929 i hartuar nën ndikimin e modelit francez, u quajt jo rastësisht Kodi Civil i
Zogut. Ai do të përfaqësonte një risi në realitetin që prezantonte shteti dhe
shoqëria shqiptare e asaj kohe. Risjellja në jetë e këtij Kodi, nëpërmjet
ribotimit në këtë përvjetor të 81-të të tij, pavarësisht kohës së gjatë që
ka kaluar, bën që edhe sot ai të ruajë karakterin bashkëkohor, individualitetin
dhe integritetin e tij.

KODI CIVIL 1929

EKONOMIA E SHENDETESISE DHE FINANCAT E SISTEMIT SHENDETESOR

Ja disa prej mësimeve që jepen në këtë libër:Ktheji ngjarjet e dhimbshme në shtysë për të arritur qëllime të mëdha. Mëso nga gabimet dhe arritjet e autorit.Zgjidh armiqtë e duhur. Armiqtë-personale, afaristë ose ideologjikë-të shtyjnë të arrish gjëra që nuk ta ka marrë mendja se mund t'i arrish, si në jetën personale, ashtu edhe në atë profesionale. Ata të pajisin me fuqinë për të vazhduar përpara edhe kur ke gjithë botën kundër. Mëso si t'i zgjedhësh armiqtë për të arritur sa më shumë sukses afatgjatë.Gërsheto logjikën me emocionet. Logjika të tregon rrugën. Emocionet të mbushin me energjinë që të duhet për të ecur në të. Pasi arriti sukses të jashtëzakonshëm me kompanitë e tij, Patrik Bet-Davidi krijoi një sistem novator me 12 blloqe ndërtimi, ku logjika gërshetohet me emocionet. Ky sistem shërben për të hartuar plane biznesi që i motivojnë njerëzit dhe e pajisin kompaninë me vizion afatgjatë.Mëso si t'i vlerësosh dhe motivosh punonjësit. Patriku paraqet teknika dhe mjete për të gjetur njerëzit me të cilët ia vlen të punosh dhe për t'i motivuar ata, duke u nisur nga interesat e tyre. Mëso psetë. Pse duhet të krijosh një kulturë ku punonjësit kanë dëshirë të luftojnë krah teje? Pse ka rëndësi armiku? Pse duhet të kesh vizion afatgjatë?Lexoje këtë libër nëse je vizionar dhe ke ëndrra të mëdha, pavarësisht nëse vepron në fushën e biznesit, sportit, ushtrisë, fesë apo politikës. Lexoje edhe nëse je themelues kompanie, ndërmarrës, sipërmarrës individual, drejtues i ekipeve të shitjes dhe drejtor i përgjithshëm.Duke ndjekur planin konkret të Patrikut, do të ndërtosh një ndërmarrje që ka sukses eksponencial afatgjatë dhe do të arrish objektiva të guximshëm.

ZGJIDHI ARMIQTE ME MATURI

Në librin e tij më të guximshëm dhe më largpamës, ekonomisti vizionar dhe autori bestseller Yanis Varoufakis tregon se si pronarët e big tech-ut u kthyen në zotërit feudalë të botës duke e zëvendësuar kapitalizmin me një sistem kryekëput të ri, që skllavëron mendjet tona, shkatërron demokracinë dhe rishkruan rregullat e pushtetit global.Por siç dëshmon Varoufakis, tekno-feudalizmi është i mbrujtur me mundësi të reja për ta penguar dhe përmbysur atë, duke sjellë në vëmendje më qartë se kurrë revolucionin që na nevojitet për t'i shpëtuar burgut tonë digjital."Një zhvendosje epokale që ndodh një herë në mijëvjeçar... kjo nuk është thjesht një teknologji e re. Kjo është kacafytja e botës me një sistem ekonomik - e për rrjedhojë edhe me një pushtet politik - katërcipërisht të ri.".

TEKNO FEUDALIZMI ( Cfare e vrau kapitalizmin )

Korridori I Ngushte

Njerëzit, si në Shqipëri edhe gjetiu, shpesh ngrenë pretendime e parashtrojnë kërkesa duke iu referuar të drejtave të njeriut si bazë të tyre, por pa dhënë asnjë përligje në lidhje me to, duke harruar apo mos vlerësuar se, thjesht shpallja e një të drejte, pa e argumentuar atë, nuk është e mjaftueshme për t’i detyruar të tjerët (kushdo qofshin ata) të sillen në respekt të asaj të drejte të prezumuar. Gjithashtu, është e zakonshme tashmë, që njerëzit të përpiqen t’i mbështesin pretendimet e tyre tek një e drejtë apo një tjetër e cila, sipas tyre, iu takon si “qenie njerëzore”, ndërkohë që, sipas Freeman  “nuk ka një përkufizim mbarë botëror e të gjithë pranuar të konceptit [qenie njerëzore], veçanërisht në lidhje me derivatët moralë të tij”.  Të drejtat e njeriut sidoqoftë ekzistojnë dhe, shumë prej nesh, supozohet se sillemi në përputhje e respekt të detyrimeve që burojnë prej tyre. Asnjë mbështetës i të drejtave të njeriut nuk do të mund të ankohej ndaj këtij perceptimi, i cili, më së paku, është një këndvështrim pragmatist, por i vlefshëm, për kauzën e të drejtave të njeriut. Nga ana tjetër, ka gjithmonë arsye për të qenë të shqetësuar në lidhje me justifikimin e të drejtave të njeriut. Një qasje, e cila mund të konsiderohet si filozofikisht naive ndaj të drejtave të njeriut, praktikisht i shpjegon ato si të drejta të ardhura nga legjislacioni. Afërmendsh, vlefshmëria e të drejtave të njeriut është e lidhur ngushtë, madje e varur nga kodifikimi i tyre ligjor. Megjithatë – sikundër është argumentuar në krerët pararendës, qasja sipas të cilës “të drejtat e njeriut ekzistojnë sepse janë të parashikuara nga kushtetuta”, nuk është e mjaftueshme për të justifikuar të drejtat e njeriut. Madje, nëse ne do ta konsideronim kushtetutën e një vendi si burimin e vlefshmërisë së lirive e të drejtave të njeriut, do të gabonim, duke qenë se, rrjedhimi logjik i këtij prezumimi është fakti se, kur kushtetuta në fjalë pushon së ekzistuari, atëherë edhe liritë e të drejtat e njeriut nuk ekzistojnë më(!). Mund të ndodhë që, për një periudhë të caktuar kohore, apo ndoshta për gjatë gjithë jetës së një njeriu, atij t’i mohohen disa të drejta dhe liri njerëzore. Historia e çdo populli – e atij shqiptar deri vetëm përpara pak dekadash – është e mbushur plot me shembuj sesi njerëzit kanë dorëzuar përkohësisht një pjesë të të drejtave dhe lirive të tyre themelore, të detyruar nga dhuna shtetërore, apo kanë zgjedhur të mos i ushtrojnë përkohësisht ato për të shmangur dhunime të mëtejshme e deri humbjen e jetës.  Por, është dashur vetëm ndryshimi i parametrave politikë që, identikisht po të njëjtët individë t’i gëzojnë të drejtat dhe liritë e tyre. Në këtë kontekst, mund të themi se, këto liri dhe të drejta janë pasuri e brendshme e njeriut, ato veçse mund të “pezullohen”, por nuk mund të zhduken. Edhe në rastin e një individi të lindur skllav, i cili jetoi dhe vdiq si i tillë, sërish, askush nuk mundi t’ia mohojë atij të gjitha liritë e të drejtat njerëzore, si p.sh. të drejtën për të besuar, pasi ato janë kaq të brendshme tek çdo individ sa edhe zemra e truri i tij. Kështu, edhe gjatë diktaturës komuniste në Shqipëri, kur e drejta e pronës u kufizua jashtëzakonisht shumë, sërish, thelbi ekstrem i të drejtës së pronës, ai pronësisë mbi trupin, mbeti i paprekur.
Ndaj edhe meriton të theksohet se, “vlefshmëria e të drejtave të njeriut nuk varet në asnjë lloj mënyre nga qenia ose jo e tyre të konstitucionalizuara”.  Siç vëren edhe juristi e filozofi i famshëm gjerman, Robert Alexy, “vlefshmëria morale e të drejtave të njeriut mund të shoqërohet nga vlefshmëria e tyre pozitive, që konsiston në norma të përshtatshme legale të cilat shërbejnë për t’i bërë ato shoqërisht të efektshme. Shembuj të tillë janë Konventat e OKB (1966), KEDNj (1950), Karta e të Drejtave Themelore e BE (2000 e 2007) dhe Ligji Bazë i Republikës Federale Gjermane (1949).  Por, transformime të tilla të të drejtave të njeriut në ligje pozitive nuk mund të konsiderohen kurrë si zgjidhje përfundimtare. Ato janë përpjekje për tu dhënë atyre një formë institucionale, për të sjellë siguri përmes të drejtës pozitive, e që sidoqoftë, janë të vlefshme veçse nëse i qëndrojnë korrekte të drejtave të njeriut. Për këtë arsye, “të drejtat kushtetuese” duhet të përkufizohen si “të drejta që janë regjistruar në një kushtetutë” me qëllim transformimin e të drejtave të njeriut në të drejta pozitive – apo, në fjalë të tjera, me qëllim për të pozitivizuar të drejtat e njeriut.”     
Rrjedhimisht, të drejtat e njeriut mbeten të vlefshme e prodhojnë legjitimet të veprimeve të bazuara tek to edhe nëse nuk gëzojnë status kushtetues apo bien ndesh me mënyrën sesi janë përkthyer në norma të së drejtës pozitive, duke qenë se është pikërisht përputhshmëria me të drejtat e njeriut (si koncept universal, abstrakt) çfarë i jep vlera demokratike një kushtetute, e jo anasjelltas.
 Të drejtat e njeriut origjinuan si të drejta morali. Ato pretendojnë për vlefshmëri kudo e për këdo, pavarësisht nëse janë njohur ligjërisht, apo nëse gjithkush është dakord ose jo me kërkesat dhe parimet e tyre. Kësisoj, ne nuk mund ta shtrojmë pyetjen mbi vlefshmërinë filozofike të të drejtave të njeriut duke u mbështetur vetëm mbi vëzhgime empirike të botës, pra si dhe sa respektohen ato. Si një doktrinë morali, të drejtat e njeriut e demonstrojnë vlefshmërinë e tyre si rregulla, e jo si fakte.  Në mënyrë që të arrihet kjo, ne duhet t’i drejtojmë sytë nga filozofia. 
Ka disa arsye për të eksploruar koracën filozofike të legjislacionit mbi të drejtat e njeriut. Së pari, pasi qasja e shumëkujt ndaj të drejtave të njeriut të sendërtuara në të drejtën ndërkombëtare apo atë kushtetuese ka gjasë të mbetet sipërfaqësore dhe e paqartë, përsa kohë ai nuk njeh e nuk kupton filozofinë që iu dha atyre formë. Së dyti e në vijim, është e arsyeshme të themi se, nëse dikush e kupton ligjin të cilit i drejtohet, atëherë ai mund të jetë më i bindur ndaj autoritetit që e bën këtë ligj të detyrueshëm dhe, së treti, të kuptuarit e bazave filozofike të së drejtës ndihmon në realizimin e një terminologjie unike, e cila iu lejon më tej individëve kudo që ndodhen t’i flasin njëri tjetrit përtej pengesave që ngre besimi, dogma apo ideologjia përkatëse, çka është një ushtrim i nevojshëm për njohjen dhe pranimin e parimeve ndërkombëtare të të drejtave të njeriut.

Juridik

KOMENT MBI PROCEDUREN PENALE

KUSHTETUTA E REPUBLIKES SE SHQIPERISE

E DREJTA E AUTORIT NE SHQIPERI

DORESHKRIMET EKONOMIKO-FILOZOFIKE

SEKRETE TE VOGLA PROFESIONALE une besoj

KODI CIVIL 1929

EKONOMIA E SHENDETESISE DHE FINANCAT E SISTEMIT SHENDETESOR

ZGJIDHI ARMIQTE ME MATURI

TEKNO FEUDALIZMI ( Cfare e vrau kapitalizmin )

Korridori I Ngushte

Te Drejtat E Njeriut Dhe Konstitucinalizmi

Shit Ose Te Shiten

KOMENT MBI PROCEDUREN PENALE

KUSHTETUTA E REPUBLIKES SE SHQIPERISE

E DREJTA E AUTORIT NE SHQIPERI

DORESHKRIMET EKONOMIKO-FILOZOFIKE

SEKRETE TE VOGLA PROFESIONALE une besoj

KODI CIVIL 1929

EKONOMIA E SHENDETESISE DHE FINANCAT E SISTEMIT SHENDETESOR

ZGJIDHI ARMIQTE ME MATURI

TEKNO FEUDALIZMI ( Cfare e vrau kapitalizmin )

Korridori I Ngushte

Te Drejtat E Njeriut Dhe Konstitucinalizmi

Shit Ose Te Shiten